Hoe gaat het nu in Zuid-Afrika !

Het is al weer een tijdje geleden dat ik wat heb geschreven, maar dat komt omdat alles redelijk ‘normaal’ begint te worden. We hebben ons plekje hier gevonden en weten waar we heen kunnen rijden om leuke dingen te doen. We hebben er sinds gisteren een nieuwe huisgenoot bij gekregen, met godszijdank ook een rijwebijs. Het was grappig om te zien dat iemand opnieuw moet wennen aan links rijden en het voor mij nu heel normaal is geworden. Hij benoemde ook heel vaak dat het net leek of we met zijn drietjes hiervandaan kwamen, omdat alles zo van zelf ging en we niet eens meer een tomtom nodig hebben voor bepaalde dingen om thuis te komen. Het is goed dat er dan een ander iemand bij is die die dingen benoemt. Dat zorgt ervoor dat je weer even gaat nadenken, ooojaa we zijn een heel eind weg van huis en moeten weer opnieuw gaan genieten. En daarnaast is het een leuke vent!!
Toch zijn er dingen waar je hier nooit aan went. De mentaliteit van de mensen is zo anders, dat dat soms erg kan frustreren. En dat er overal naar geld vragen wordt je ook echt een keer zat. Ook zit iedereen je raar aan te kijken als je benoemt dat je niet geloofd. Het went voor mij ook nooit dat je aangegapen wordt door iedereen, omdat je blank bent. Ik was laatst met Renkse bij de winkel met mijn maatschappelijk werker waar een groepje jongens werkelijk begonnen te schreeuwen kijk daar zijn blanken!! Ook kwam ik in een andere community bij een opvang voor kinderen die heel hard in hun eigen taal begonnen te zeggen Kijk een witte!! (niet echt leuke dingen, omdat je je nogal snel ongemakkelijk voelt). Ook de onveiligheid ben je een keer zat, omdat je ook graag ’s avonds gewoon eens ergens heen wil lopen. Dat je deze dingen gaat merken en echt beginnen te frustreren is ook juist wel heel erg goed. Ik kan niet anders zeggen dan dat ik hier Nederland erg ga waarderen. Wat niet betekend dat het hier niet goed is. Het werk als maatschappelijk werker in de community is hier veelermaler beter naar mijn mening als in Nederland. Ik kan hier een hele lange uitleg aan geven, maar dan wordt het nogal saai!

De twee dagen dat ik in de community werk met stage worden echt ontzettend leuk. Ik kan telkens meer mee praten met de gesprekken en wat betekenen. Renske en ik waren laatst alleen in de intake office om intakes te doen. Dat vonden we eerst ontzettend spannend. Toen kwam er en cliënt binnen die haar verhaal vertelde. Om het even in het kort te vertellen.... Ze kwam samen met een baby, de baby is van haar dochter en de dochter is drugs verslaafd. De baby heeft geen geboorte akte en ook geen injecties. De oma wil nu de pleegouder van de baby worden, zodat ze wat te zeggen heeft over het kind. Ze kan nu geen geboorte akte krijgen en ook de injecties niet laten doen, omdat ze niet de daadwerkelijke moeder is. De moeder leeft op straat en heeft HIV. De baby is verslaafd geboren.
Renske en ik hebben een brief geschreven voor haar met een handtekening dat wij toestemming geven om injecties te halen en de geboorte akte te mogen krijgen. Na de intake hebben we aan het eind van de middag een huisbezoek gedaan en bleek dat de baby de injecties had gekregen door onze brief. Dat doet je wel wat. Nu gaan we zorgen dat ze ook de daadwerkelijke verzorger wordt van het kind (dat werkt hier allemaal beetje anders dan in Nederland).

Zulke stagedagen zijn mooie dagen. Ik ben ook maar begonnen met iets te doen voor het tuinproject aangezien iedereen dit moet van de studenten. Heb nu leraren van de primary school en iemand die goed is in tuinen die mij daarbij gaan helpen. De leraren zorgen ervoor dat de kinderen mee gaan helpen zodat ze leren dat ze hun eigen voedsel kunnen maken en koken. Opzich een goed idee, maar ik heb niet het idee dat het een project is wat goed kan werken in de community waar ik werk. De community waar ik werk is een redelijk ‘rijke’ community in Afrikaanse zin. Er zijn veel problemen met drugs, misbruik en HIV. Het lijkt mij een beter plan om daar een project voor te doen, maar dat is niet echt mogelijk in de korte tijd dat ik er stage loop. Ben wel een keer meegeweest naar groepswerk voor mensen die drugs gebruiken, maar heelaas praten ze daar vooral Suthu en zulu, wat betekend dat je er niks van kan verstaan.
We doen nog steeds elk weekend leuke dingen en blijven genieten van het prachtige weer hier! Ik kan niet wachten om over twee weken naar het Kruggenpark te gaan en een bezoekje te brengen in Kaapstad met Robbert en Anneke. Als je in zo’n grote stad zit ben je echt wel een keer toe aan de zee. Al moet ik wel zeggen dat de natuur hier ook niet verkeerd is!!

Tot de volgende keer 